1- Metinlerinizi var eden dil olan Türkçe’ye bir gün
minnet borcunuzu ödemek için ne yapmak istersiniz?
Bu soruya kaliteli
eserler ortaya koymakla alakalı bir klasik cevap verilebilir aslında. Soruşturma
da zaten “edebiyat” ortak paydası altında gerçekleşiyor. Öte yandan Türkçe
deyince aklıma bambaşka kavramlar gelmekte. Millet, ülke, anadil, vatan, al bayrak.
Bu değerlerin önemi. Belki kılıç. Elbette daha çok kalem. Üstelik biraz ümitli
baktığımızda kalemin kılıç görevi görmesi hususu da var. Belki boyumuzu aşar
ama tüm kötülüklere kalemle savaş açmak var. Bu yüzden can alıcı sözlerimiz olsun
isterim, en çok da hayata dair.
2-Türkçede öykünün şimdiki ve gelecekteki hâli
nasıldır?
Öykü konusunda mümbit bir
ortam oluşuyor. Bu kuşağın ve ülkenin yazarları hem toplumca tanık olunan hem
de kişisel tarihlerinde yer edinen olayları, temaları eserlerinde başarı ile yansıtıyorlar.
Bu yansımaların hasadı şimdilerde veriliyor gibi geliyor bana.
3-Öykü, hayatın neresindedir?
Bir kitapta okumuştum.
Murat Gülsoy’undu yanılmıyorsam. Üç beş dakikada diyordu, insanları tanımak,
hikâyelerini ya da onları anlamak mümkün değildir. Ama öykü saniyeler içinde
bize bunu sunar. Aynı zamanda anlatmak yerine göstermenin öneminden
bahsediyordu ilgili satırlarda. Belki de iyi anlatılmış değil ancak iyi
gösterilmiş hikâye, okur için anlamlı bir öyküye dönüşüyor.
4-Öykünün penceresinden Türk şiiri nasıl görünüyor?
Ben hala şiirin de
öykünün de en önemli ya da gözde olan iki tür olduğunu düşünüyorum. Başka
türlerin insanlar gözünde fazla bir yeri yok gibi geliyor. Bu soru sorulduğunda
şiirsel anlatımın ya da esinin hakim olduğu öykülerin benim için önemli
olduğunu düşündüm. Yapmak istediğim de böyle bir şey aslında. Bazı öykülerim
için buradan bir sürü şiir çıkar dedikleri olmuştu. Bunu hem olumlu hem olumsuz
bir tenkit olarak okuyabiliriz. Şiir, bir öykücüyü fazlasıyla besleyecek bir
tür, şiirsel esinle yazmayanlar için bile.
5-Yeni medya, edebiyat ve sanata nasıl katkılar
veriyor?
Her ne kadar sosyal medya
hesaplarımı fazla yoğun kullanmasam da, kültür-sanat hususlarında sosyal
medyanın önemli olduğunu düşünüyorum. Hatta yazarların birbirinden bu tip
platformlar vesilesiyle haberdar olması, kıymetli. Aynı zamanda yine kültür-
sanat içerikli birtakım forumlar da ilgimi çekiyor. Bu tip ortamlarda bir
öykünün tartışmaya açılması mesela, kıymetli geliyor bana.
6-Türk edebiyatındaki eleştirinin icrası hakkında ne
düşünüyorsunuz?
Şimdi eleştiri yok sözü
fazla dillere dolanan bir söz oldu. Ya da ahbap çavuş ilişkisi vb. ifadeler
var. Bu ifadelerin gerçek olmadığını söyleyemem. Ancak eleştiri türünde
özellikle takip ettiğim dergilerde güzel yazılarla karşılaşabiliyorum.
Eleştirinin öldüğünü düşünmüyorum bu yüzden. Eleştiri türünün, belki
söyleşilerin; en az şiir ve öykü kadar değeri hak ettiğine inanıyorum.
7-Yeryüzüne dayanabilmek, özgürlüğe kaçmak için ne/ler
yapıyorsunuz?
Bazen anlaşıldığımda iyi
hissediyorum. Bazen sevildiğimde. Ötesi pek yok sanki son zamanlarda. Kitaplar
da iyi geliyor. En çok da yazmak. Bazen kaçtığımız yerde bile bir anlamla
karşılaşamıyoruz. Şairin bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı diyerek tarif
ettiği, bu noktadır belki de. En son geçenlerde arabada giderken rüzgara elimi
uzattım, yani iyi geliyor bazı küçük ayrıntılar.
8-Politik düşünceniz bu ülkeye neler söylüyor?
Politik düşüncem bu
ülkeye söyleyeceğini söylemiş olmalı ki çok şükür ülke olarak – mesela 15
Temmuz gibi- bazı badireleri atlatmış bulunuyoruz. Bu soruyu ilk düşündüğümde
sanat- muhaliflik ilişkisi canlandı zihnimde. Ben yalnızca ve yalnızca kendi
politik görüşüm itibariyle, şunu söylemek isterim.Mevcut iktidarın, çıkar için
değil yürekle yanında duracak insanlara ihtiyacı var. Sol, zaten sonsuz
muhalefete sonuna kadar devam içerisinde. Keşke mütedeyyin olanlar, hatta
kültür-sanata gönül veren bu kesim kendilerini apolitik olmak, ortada durmak,
suya sabuna dokunmamak için bu kadar zorlamasa. Çünkü “Biz farklıyız aslında.”
diye yaranılmaya çalışılan kesim, seni hiçbir zaman farklı görmeyecek.
9-Sanat muhalif midir?
Sekizinci soruyu açmamı
gerektiren bir soru. Dediğim gibi ben tam bu noktada tam da bu noktada bağımsız
olunmaması gerektiği düşüncesindeyim. Belki on yıl önce böyle düşünmez, sanatın
ve sanatçının en çok da siyasi görüş bağlamında muhalif olması gerektiğini dile
getirebilirdim. Şu an böyle düşünmüyorum.
10-Bu sözcükler hakkında ne düşünüyorsunuz: Kader,
gelecek, günah, ölüm, rüya, kayıp, zaman.
Kader: Devran kelimesiyle
eş değer.
Gelecek: İsmet Özel’in “Kanla
Kirlenmiş Evrak” şiirindeki atmosfer.
Günah: Yakanı hiçbir
zaman bırakmayan vicdan azabının bir diğer adı. Mesela günah dediğimiz şey,
hiçbir zaman gönül rahatlığıyla işlenebilir mi, bunu merak ediyorum.
Ölüm: Şairin deyimiyle en
son gelen, ama yine de erken dediğimiz.
Rüya ve kaybı ise
birlikte anmak isterim. Çünkü rüyalara ve düşlere en çok kaybolduğumuzda
ihtiyaç duyarız.
Zamansa yanan bir ev
gibi… Her an aleyhimize işleyen bir kum saati.
Yorumlar
Yorum Gönder